De ambities varieerden van ‘geen laatste’ tot ‘top 6’. Na het inlopen en parcoursverkenning werd echter duidelijk dat er gestreden zou moeten worden tegen de tegenstanders én de omstandigheden. Zoals een collega-atleet het achteraf beschreef: ‘Windkracht 7, regen, diepe blubber, mul zand waar je naar uit keek tijdens het modderschaatsen, gladde klimmetjes en nog gladdere afdalingen. Eerst Hester in de vrouwenwedstrijd en daarna Peter bij de mannen streden voor wat ze waard waren op het zware maar prachtige parcours. Het resultaat was een 9^e (Peter) en 8^e (Hester) plaats, ‘en dat in een Olympisch jaar’ aldus Luc Spiegels. In de wetenschap dat we eruit hadden gehaald wat er (vandaag) inzat keerden we moe maar zeer voldaan weer zuidwaarts. 

Hester aan het begin van de race nog in de voorhoede

Peter in gevecht met het zand

Taxandrianen op het NK