Nieuws en uitslagen

Filter overzicht

Taxandria naar Valencia

13 december 2018
www.taxandria.at
Op vrijdag 30 november kwamen in totaal 16 Taxandrianen en Genieters, begeleid door 8 supporters, in Valencia aan voor de Marathon Valencia.

Voor het grootste deel van de groep was de heenreis al stressen, want ze hadden maar net het vliegtuig gehaald nadat er een trein het spoor blokkeerde tussen Den Bosch en Utrecht. Omreizen dus via Breda, en net op tijd in de stoel ploffen. Enkele andere lopers waren al eerder in deze fraaie stad aangekomen, om met hun familie vast wat rond te kijken en te genieten van het mooie weer.

Voor Eric van Vugt was het zijn eerste marathon, de anderen wisten al wat hun voor uitdaging te wachten stond. De groep had al sinds de Ten Miles van Tilburg gezamenlijk getraind, met vaak Yassoo 800s op de woensdagavond, intervaltraining op zaterdag en lange rustige duurlopen (tot 34 km) op zondag, dus iedereen was er helemaal klaar voor.

Na aankomst in het hotel werd vrijdagavond laat (voor de Spanjaarden vroeg) nog een paella maaltijd verorberd, en werd het nachtleven nog even verkend. Daarom zagen sommigen er niet helemaal fris uit toen op zaterdagochtend de fietsen werden opgehaald om met een gids de stad te gaan verkennen. Na een lunch in Beirut (Libanees restaurant) werd de expo verkend, die plaatsvond in de beroemde Ciudad Scientifica van de Valenciaanse architect Calatrava, en werden de startnummers opgehaald. Nog even rondkijken in het imposante start- en finishgebied, waar de volgende dag 22.000 marathonlopers zouden klaarstaan voor deze epische tocht, en weer terug naar het hotel voor wat broodnodige rust.
Na een overvloedige pastamaaltijd was het zaterdagavond wat vroeger naar bed, want op zondag moesten we al weer vroeg op (dat kwam goed uit, want in de loop van de dag zou het ruim 24 graden worden). Iets over zevenen vertrokken we te fiets naar de start, en daar zochten we ons startvak op. Dit keer geen Lee Towers of Frank Sinatra die ons toezong, maar een opgewonden Spanjaard die ons opriep ons best te doen.

Om half negen klonk het startschot, en begonnen we aan onze ruim 42 km (de meesten zouden achteraf 500 meter te veel lopen, ondanks dat er een blauwe streep overal over de weg liep). Uiteraard vielen we al snel in meerdere groepen uiteen, maar dat mocht de pret niet drukken, want onderweg stonden honderdduizenden mensen en zo’n 200 muziek- en animatiegroepen ons toe te juichen.

Eerst naar de jachthaven, langs de universiteit en het voetbalstadion, bijna terug naar de start, daarna door de binnenstad en na 32 km liepen we langs ons hotel, wat er wel heel verleidelijk bijlag. Toch weer verder, langs de dierentuin weer de binnenstad in, langs de stierenvechtersarena en toen was het laatste stukje al niet ver meer. Uiteraard stonden onze meegereisde supporters op meerdere plekken om ons luid toe te juichen en foto’s en filmpjes te maken.

Nog even een laatste eindsprint tussen de bijzondere Calatrava gebouwen, en de laatste paar honderd meter leek het of we over het water liepen naar de finish. Daar troffen we elkaar al weer snel, iedereen had het gehaald en genoten. Eric liep zijn eerste marathon in zijn beoogde tijd van onder de vier uur, en kon er dus tevreden op terugkijken, maar dat gold natuurlijk voor allen van ons, zeker toen we de loodzware medailles kregen omgehangen.

Na enkele biertjes en een lekkere douche gingen we ’s avonds op pad voor de traditionele biefstuk met friet, en moe maar voldaan rolden we toen ons bed in. De volgende dag nog even een tapas lunch aan het strand, waar enkele dapperen nog even gingen zwemmen (het was het hele weekend ’s middags zonnig en zo’n 24 graden), en nadat we de gehuurde fietsen terug hadden gebracht op weg naar het slotdiner. Daar werd onze zelfbenoemde reisleider Frank nog even toegezongen door de hele groep, met een lied dat de onbekende dichters Jan en Christel hadden geschreven. Omdat het op de wijs was van Zie Ginds komt de Stoomboot kon het hele restaurant meedoen.

Op dinsdagmorgen vroeg gingen we weer op pad naar het vliegveld, en dit keer reden de treinen wel zodat we op tijd weer thuis waren. Het was een geweldig weekend geweest, zowel qua lopen als qua gezelligheid, en het bleef nog lang onrustig in Oisterwijk en Valencia.
Klik hier voor de foto's.
 

 
Terug naar boven