Al tijdens de treinreis werd er druk gediscussieerd over lagen en laagjes, pastelkleuren of toch niet, bietensap of cola met zout, kortom alles wat hardlopen zo boeiend maakt. Op het traject Oisterwijk-Eindhoven hadden we de wagon alleen, maar op het stuk Eindhoven-Venlo zullen er weinig mensen nog aan het lezen van het boekenweekgeschenk (Kees van Kooten) zijn toegekomen.

Dankzij het ongekende netwerk van Harrie konden we voor het omkleden en voorbereiden terecht in de NS-personeelsruimte, waar menig conducteur verbaasd opkeek naar onze voorbereidingen, zowel lichamelijk als geestelijk als culinair. Bij het afgeven van de tassen ontstond er een flinke puinhoop, naar later bleek omdat de geplande stickers niet bleven plakken. Met enig duw- en trekwerk stonden we toch aan de start, zij het dat Frans toen was verdwenen, omdat hij zo nodig in zijn echte startvak was gaan staan, en niet zoals alle anderen was voorgedrongen.

De loop was vooral leuk door het zeer enthousiaste en, ondanks de extreme koude wind, zeer veeltallige publiek, met in elk dorp een eigen orkest en tribune.
Ondanks de extreme kou zagen we allemaal, zelfs de snelste onder ons, een (zeer snelle) indiaan voorbijkomen, die slechts gehuld in zeer weinig en zeer korte bisonvellen en wat oorlogsstrepen de Limburgse winter trotseerde. Ugh!

Sommigen van ons liepen nog steeds uitstekende tijden;voor Leonie, Karin en Theo (Koster) resulteerde de Venloop in nieuwe persoonlijke records. Anderen lieten zich op het laatste stuk toch afremmen door de strenge en ijskoude tegenwind, maar iedereen finishte toch maar weer en bleek achteraf nog steeds vol van prachtige verhalen. Saskia en Leonie werden gesterkt door hun eigen spandoeken onderweg, en zelfs tantes met witte boterhammen met jam (helaas had Saskia geen tijd om daarvoor te stoppen).
Onze meest enthousiaste deelneemster (althans, ze wilde het langste op het parcours blijven) dacht na afloop : dat is eens maar nooit weer, maar dat was na de afterparty al weer over.

Met enige brutaliteit kon de groep zich na afloop binnendringen in de kleedruimte voor de echte topatleten (het was tevens NK Halve Marathon) en daar zich, na een verfrissende koude (!!!) douche omkleden, waarbij de dames wel erg veel tijd namen om zich weer mooi te maken en warm te worden. Tenslotte werd met meerdere Venlose biertjes de dag afgesloten in het welbekende en overvolle cafe de Locomotief, waar Theo en Sybren door hun lengte toch nog flink wat bestellingen wisten te plaatsen, en het bleef nog lang onrustig in de Venlose binnenstad.